خواب می بینی
که خودت نیستی
به دیگری تبدیل شده ای
با تعجب نگاهت میکنند،
تماشا گران
درنمایش …
ایستاده ای خاموش وسط صحنه
با نورکمرنگی
پاشیده روی شانه هایت ازسقف
ودستانی درازی که نمی رقصند
با زیر وبم سمفونی … در هوا
نمی نوازی
آرکسترای عظیم ات را در بالروم با شکوه
مگر ویلونی را درحاشیه
واز صف تماشاچیان کسی به پا نمی ایستد
تا کفی زند برایت
میگریزی
از هیاهوی جمعیت
که برای تونیست
در پس پرده
و به آیینه ی که نگاهت میکند
خیره میشوی
……
می دوی نفس زنان
پسکوچه های خواب شکسته ات را
بدنبال خویش
“کریمه طهوری ویدا”