Karima Widaa

آتش‌گرفته سینه‌ام از شعله سودای دل بازی به آتش می‌کند این طفل بی‌پروای دل دل یک‌زمان عاشق نبود،...

به فریده انوری دوست روزهای خوب و ناخوش زندگی‌ام کوچ تو می‌روی و غزل غمگنانه می‌میرد شکوه...

من به رکاب تو ستم، ای که سوار می‌روی باز کنار من نشین، از چه کنار می‌روی ؟ با رخ همچو آفتاب در...

باز دل خموش من از چه هوای تو کند باز تن چو آتشم میل خطای تو کند باز حرارت تنت سوخت حریر شرم من...

نوشیروان نه‌ای و نه فرهاد می‌شوی بازی مکن به عشق که برباد می‌شوی گیرم که سقف شیشه‌ی سنت شکسته‌ای...

همه عشق‌ها به بستر ختم نه می‌شوند و همه عشق‌ها از لب‌ها آغاز گاهی عشق در سلام دوست سرود سبز...

(یک) کشیده‌تر ازهر تندیسی رؤیایی‌تر از هر خیالی برهنه‌ام...

روی همه قرارها پا گذاشتی همه قاعده‌ها را شکستم بیرون از وزن می‌سرایمت سپید ... & شانه می زند...