عشق به پایان خویش باور ندارد

شبنم بوسه‌ات روی لبانم گویی آب صد چشمه را نوشیده‌ام حس جاری شدن دارم چشم‌باز می‌کنم آسمان را...

صدایت را چون برگ برهنه‌ای کز هیبت باد زمستانی می‌لرزید بغل زدم یک سبد خاطره دستانم را پر کرد به...

با سحر ساز سفر می‌کردیم « بلو دنیوپ » ۱ به روی امواج عشق، بر بال هوا کاسه‌ی آب به دست باران ابر،...

آه ای دوست ای عزیزترین دوست! چه کسی پنجره را بست پیش از آنکه بدانیم عشق از ته کدام چاه صدا می‌زند...

چون ورق پاره‌ای در کفِ باد به تکرارِ چرخیدن و سرخوردن محکومم شسته شده ٬ از شعری که مفهوم من است...

نبودی، این‌چنین دلخواه پیش از آنکه برآیم به جستجویت صدا زنم نامت را از حنجره عشق و گم شوم در...