آیه های منسوخ

سیاهی از افق شرق آسمان می‌ریخت سپیده در جهت غرب آن گریزان بود فضا، چو آتش بود ،زمین ناپیدا و آفتاب...

ای چراغ هستی‌ام ای نور نور ای جهانم بی تو تاریک هم چو گور باز از سودای تو سودایی‌ام ای طبیب حاذق...

ای تمام هستی ام در دست تو ازچه گشتم این چنین پابست تو چونی بی من ای نخستین مرد من پُر شده پیمانه...

تو می‌روی و غزل، غمگنانه می‌میرد شکوه شعر به موج زمانه می‌میرد تو می‌روی و حدیث سخن کی خواهد گفت ز...

کوچه خاموش است بانگ پای عابران خسته در گوشش نمی‌پیچد قلب سنگ ره دگر آزرده از پایی نمی‌گردد کفش‌های...

جهانگرد آفتاب اکنون ز شهر ما سفرکرده ببال کاروان نور سفرها در افق‌های دگر کرده منم در خانه‌ام تنها...

و شعر آزادی را کسی نسرود و شعر آزادی سروده شد با نخستین عصیان در رهایی از زندان ابدی و شعر آزادی...

و کودک گفت جنگ که آغاز نگشته بود پایی داشتم برهنه اکنون، سری دارم بی‌سایه کودک دیگر گفت: جنگ که...