آخرین سرود ها

کنار رود کابل تنها نشستم و دریا گریستم با کودکان زخمی با مادران خسته با چهره‌های خشک بی‌فریاد و بی...

با بهار آمدم ز راه سفر و یکی شاخه گل به دیدارت بازکن شیشه‌های پنجره را به در انگشت می‌زند...

از میان همه تختخواب‌های دونفری "کویین" و "کینگ" "فول" را گزیدم یکی و نیمه انتخاب من نبود ... وسط...

تک تک تک … پاره کرد سینه ی هوا را شلیک مرمی ها یک‌دو سه … بیست‌وشش قطره خون در محراب برابر چشمان...

چشم تا چشم‌انداز همه آب و همه دریا همه بازی فروریختن زلف بلند آب‌هاست که به مهمانی دریا آیند … رقص...

پیامی مگذار پیامِ متعارف به نرخ روز پُرم ... از نگاه خالی ولبخند های کاغذی ات، در جمع که اتفاقی...

هستی‌ام خالی‌شده است از نشانه‌های زندگی خویش به آخرین شماره می‌مانم در ته ی لیست مصرفی آشویتس چقدر...

ابرهایم تهی از بارانند مثل یائسگی و نمی‌رسند بر کشتزار سوخته، از هجوم ملخ‌ها ... "حاجات” را رها کن...

آتش‌گرفته سینه‌ام از شعله سودای دل بازی به آتش می‌کند این طفل بی‌پروای دل دل یک‌زمان عاشق نبود،...